අරෝලගෙ වෙඩිං එක වැඩිහිටියෝ නැතත් අපේ සහභාගිත්වයෙන් හොඳට කෙරුණා. අරෝයි නදියි අපිට සමු දීලා අර මංගල දිවියට පිවිසුනා. ඒත් එහෙම උනාට උන් දෙන්නටම ජීවත් වෙන්න රස්සාවක් තිබ්බේ නෑ. නදී කැම්පස් එකේ තාම ඉගෙන ගන්නවා.උන් දෙන්නට එකට ඉන්නවත් තැනක් තිබ්බේ නෑ. ඒත් ඒවා ගැන උන්ටවත් අපිටවත් ගානක් තිබ්බේ නෑ. ඔක්කොම ඉවර උනාට පස්සේ චමත් උන් දෙන්නාගෙ අම්මලා තාත්තාලාට දන්නලා අම්බානකට අහ ගත්තා. ඊටත් වඩා චාටර් උනේ අරෝලගෙ ගෙදරින් නදීලාගෙ ගෙදර ගිහින් වංසෙ කබල් ගාලා ඒ කට්ටි දෙක වලි දාගෙන නදීටත් එයාලගෙ ගෙදර දොරවල් වැහුණු එක. දැං අපේ වචනෙන් කිව්වොත් උන් දෙන්නා හනි මූන් එකෙන් පස්සේ අනාථ නාථ වෙලා. අර නැව ගිලුණත් බෑන් චූන් වගේ ඒ ගැන උන් දෙන්නට ගානක් තිබ්බේ නෑ. අපිට ටිකක් උන් දෙන්න ගැන බයක් වගේ ආවා. මොකද නදී ඉගෙන ගන්න එක නවත්තලා දායි කියලා.මොනවා උනත් උන් දෙන්නගෙ අනාගතේ ප්ලෑන් කරන්න අපේ ගෙදරට රැස් වෙලා හිටියා. ඒත් හැමදාම වගේ ශෙහාන්ටයිම් රොමේෂ්ටයි හොඳටම වැඩි වෙලා තිබූනේ. කරටි කඩාගෙන කබරයා එක්ක තමයි හිටියේ. චමත් ඉතිං කියන්න පටන් ගත්තා.." නදීට රස්සාවක් නෑ.... ඉගෙන ගන්නත් ඕනෙ.. දැං පවුලක් ගෙනියන්නත් ඕනෙ.... අපිට උපරිම සප් එක දෙන්න වෙනවා" චමත් ඉතිං ඕක කිව්වේ සෑහෙන කාලෙකට පස්සේ ෆුල් සීරියස් " ඒක හරි.." රොමේෂ් කතා කලා " උඹ නදී බලාගනිං .. මම අරෝ බලාගන්නං" මටයි සෙනූටයි මාර ජොලි. " එහෙම කියන්න එපා රොමා.... අපි රොටේෂන් එකක් දාමු... මම දවසක් අරෝ බලාගන්නං උඹ එදාට නදී බලා ගනිං... අනිත් දවසේ මම නදී බලාගන්නං උඹ අරෝව බලා ගනිං." ශෙහාන් කියාගෙන කියාගෙන යනවා. " චමත් ටික වෙලාවක් හිටියේ තරහ ගිය හින්දා වෙන්න ඇති. මොකද වැඩක් පිලිවෙලකට කරන්න බෑ මුන් දෙන්නා කරටි කඩාගෙනනේ.... " මට තේරෙන්නේ නෑ උඹලා මොන බයිලා ගහනවද කියලා... යකෝ මුන් දෙන්නාව අපිට බලාගන්න වෙනවා..." චමත් ආයෙත් හැදුවේ මේ දෙන්නාව කතාවට සම්බන්ද කර ගන්න. " ඒක හරි වැරදි චමත්... බලපං අපි කොහොමද හිතකින් උඹට දෙන්නවම දීලා උඩ බලාගෙන ඉන්නේ" චමත්ට මල පැන්නා.... මම මුළු ජීවිත කාලෙටම ඒ චමත්ට මල පනිනවා දැක්කාමයි. චමත් රොමේෂ්ව කොලර් එකෙන් ඇඳලා ගත්තා... අපිත් එකතු වෙලා කොහොම හරි වැඩේ සමතයකට පත් කලා. රොමේෂ්ට ඒත් ගානක් නෑ ඌ කියවනවා. ගොඩාක් අමාරුවෙන් අපි රොමේෂ්ගෙ දත් ටික බේර ගත්තේ.... මට ලොකු බයක් ඇති උනා එදා... අනේ අපේ යාලූ කමට නරකක් වෙයිද කියලා. ඒත් පස්සෙයි දැන ගත්තේ මේ මෙහෙම උන පලවෙනි වතාව නෙවෙයි කියලා. අර මාලූවා නහින්නේ කට හින්දා වගේ රොමේෂ්ගෙ දත් කවදා හරි නැති වෙන්නෙත් නොන්ස්ටොප් කතාව නිසා. නදීගෙ ඉගනීම ඉවර වෙනකම් එයාලගේ වගකීම් වියදම් හැම දෙයක්ම අපි එකතු වෙලා කරන්න තීරණය කලා. නදීයත් නිකන් හිටියේ නෑ. එයා කැම්පස් යන ගමන් ඒලෙවල් කරන නංගිලා මල්ලිලාට ක්ලාස් කරන්න ගත්තා.. ජීවත් වෙන්න. ජීවිතේ කියන්නේ රෝස මල් යහනාවක් නෙවෙයි. ඒ තරම් ඒක හිතට දැනුනේ නදීයි, අරෝයි ජීවත් වෙන්න වින්ද දුක දැකලා.
රොමේෂ්ගේ වෙඩිං එක ගැන මම පස්සේ ලියන්නම්
තවත් එක් දවසක්
අහස යට....
අපේ ජීවිතයේ එක එක අත්දැකීම් තියනවා.... ඒවා අපි ලියන්න පුරුදු වෙලා ඉන්නේ දිනපොතක... ඒ පොතට අතිශයෙන්ම පෞද්ගලිකයි කියල ලේබල් එකකුත් ගහලා.... එත් ලෝකේ ප්රසිද්ධය අයගෙ දිනපොත් අරන් ප්රකාශනයට පත් කරනවා අතිශය පෞද්ගලිකත්වය වැඩිම අලවියාකට පත් වෙන්න. ඒ ඒවා පෞද්ගලික හින්දා නෙවෙයි.. ඒ අත්දැකීම් සමාජීකරණය වන නිසා. මමත් හිතුවා අපි අපේ අතිශය පෞද්ගලික නොවෙන එදිනෙදා සිදුවෙන පුංචි පුංචි අත්දැකීම හැමෝම එක්ක බෙදා ගන්න. ඔන්න මම මේ ප්රසිද්ධයි එහෙම කියනවා නෙවෙයි. මේ දේවල් කියවලා ඔයාලා හිනාවේවි... අඬාවි... ඔයලාගේ ජීවිතත් එක්ක සසඳාවි .... ඒත් අන්තිමට මේ හැමදෙයක්ම රසවින්ඳනයකින් කෙලවර වේවි.
පරමාර්ථය එයයි..... මම කැමතියි කියන්න මේ සිද්දීන් 100%ම සත්ය නම් නෑ. සමහර දේවල් මනඃකල්පිතයි. මොකද මම මේවා කෙනෙක්ට අපහස කරන්න ලියන්නේ නැති නිසා. කියවලා බලල මොනාහරි අඩුපාඩු තියනවනම්, එහෙමත් නැත්නම් හදා ගන්න දේවල් තියනවානම් මට කොමෙන්ට් කරන්න. මේ මගේ වගේම තව ගොඩාක් දෙනෙක්ගේ රසවත්ම සිදුවීම් පිටුවයි
පරමාර්ථය එයයි..... මම කැමතියි කියන්න මේ සිද්දීන් 100%ම සත්ය නම් නෑ. සමහර දේවල් මනඃකල්පිතයි. මොකද මම මේවා කෙනෙක්ට අපහස කරන්න ලියන්නේ නැති නිසා. කියවලා බලල මොනාහරි අඩුපාඩු තියනවනම්, එහෙමත් නැත්නම් හදා ගන්න දේවල් තියනවානම් මට කොමෙන්ට් කරන්න. මේ මගේ වගේම තව ගොඩාක් දෙනෙක්ගේ රසවත්ම සිදුවීම් පිටුවයි
පටුන
මගේ තවත් පිටු
මිතුරු කැල
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment