සීගිරි වන්දනාව

සිංහල පංතියේ ටික කලක් යනකොට ගොඩාක් අය ෆිට් උනා. අපේ කල්ලිය ගැහැණු පිරිමි කියලා දෙකොට්ටාශයෙන්ම වැඩි වෙමින් පැවතුණා. පංතියේ තිබ්බ ෆිට් එක නිසාම අපි එකතු වෙලා සීගිරිය නගින්න තීරණය කර ගත්තා. ගෙවල් වලට කිව්වේ කෙල්ලො සෙට් එක විතරයි යන්නේ කියලා. ඇත්ත කිව්වා නම් ට්‍රිප් එක යන එක කෙසේ වෙතත් ක්ලාසුත් යන්න බැරි වෙන වැඩක් වෙන්නේ. මහේෂිලාගේ වාහෙනෙ තමයි යන්න සෙට් කර ගත්තේ ඉස්කෝලෙ නිවාඩුවක, සෙනසුරාදාවක් අල්ලලා පාන්දරම සීගිරි යන්න අපි පටන් ගත්තා. කට්ටිය 20ක් විතර හිටියා. හිතුවට වඩා මහේශිගේ අයියාත් මාර ජොලි. පටන් ගත්ත වෙලාවෙ ඉදලා සිංදු වලින් ඉවරයක් නෑ. අපේකෙල්ලො ගැන්සියට සෙට් උනේ ක්ලාස් එකෙ අයියාලා ටිකක්. එයාලා ක්ලාස් ආයෙ එනවා කැම්පස් යන්න ගොඩ දාගන්න. ඒ අතර සෙනු මැරෙන්න හදන නදීශ අයියායි එයාගෙ යාලුවයි හිටියා එතකොට අනිත් උනුත් එයාලගෙම යාලුවෝ සෙට් එක තමයි. සමහරු අපි දැක්කේ එදාමයි. නදීශගෙ යාලුවා (චමත්) හැම වෙලේම බයිට් එකට ගත්තේ සෙනුව. සෙනූටත් ගානක් නෑ... ඔහේ හිනා වෙවි ඉන්නවා.. අර අපිත් එක්ක යන ඩෝං මෙයාලත් එක්ක යන්නේ නෑ. නදීශ වැඩිපුර කතා කරන්න ආවේ මාත් එක්ක. ඒ අතර අපි විවාද තරඟත් යනවා... පුදුම වැඩේ කියන්නේ අපේ සෙනු උදව් කරන්නේම අයියලාටනේ. අපිට මරාගෙන කන්න කේන්තියි. ඒත් එහෙමම තමයි. සුමා හැම වෙලේම කලේ සෙනූට එරෙව්ව එක. අපි හැම එකෙන්ම පැරදුනා සෙනුට පිංසිද්ධ වෙන්න. කොහොම හරි දවල් එකොලහ වගේ වෙනකොට අපි සීගිරියට කිට්ටු කලා. කට්ට අව්ව පැලෙන්න රස්නෙයි, ඒත් අර තිබ්බ ෆිට් එකට අපි සීගිරි නගින්න සෙට් උනා. ' මේ මේ අරෝ ඔයාලා ඉස්සරහින් යන්න අපි පිටි පසෙන් එන්නම්" චමත් එහෙම කිව්වෙ අනිත් උන් දිහා බලල හිනා වෙවි. මට මොකද්දෝ අමුත්තක් දැනුනා. දැං මුං මොකාටද එන්න යන්නේ..... " නෑ නෑ ඔයාල ඉස්සරහින් යන්න අපි නගින්න පරක්කු වෙයි" සුමා චමත්ට උත්තර දුන්නා " එහෙම හරි නෑනෙ සුමා ඔයාල ඉස්සරහින් යන්න, අපිටත් ජොලියක් තියන්න ඕනෙනෙ." ජොලියක්... මේ මොනා ගැනද කියවන්නේ.. අපි මූනට මූන බලා ගත්තා. මහේෂිටත් අපිට වගේ ම මොකුත් හිතා ගන්න බෑ. අරො ටික වෙලාවකින් මට ලං උනා. "මේ බලපංකෝ සෙනූ ඇඳං ඇවිත් තියන එක... අර වගේ උඩ යද්දී යට ඉන්න උන්ට අඩල්ට්ස් ඔන්ලි නේ" අරොගෙ කතාවෙන් තමයි අපිට චමත් කිව්ව කතාව හොඳටම තේරුනේ.... අපිටත් ඒකෙ ගානක් තිබ්බේ නෑ වෑන් එකෙ එනෙකන් මොකද මේකි අදින්නේම කොට කෑලි නිසා. ඒත් දැං මොනා කරන්නද? සුමාට ඉතිං සුපුරුදු පරිදි මල පැනලා. " "මොකද නංගිලා ප්‍රශ්නයක්ද? " චමත් ඇවිල්ල් අහුවේ අපේ ප්‍රශ්නේ හොඳට දැනගෙන. " නෑ මේ මොකුත් නෑ" මේ වෙනකොට සෙනූට සුමා හොඳට බැනලා හිටියේ. " චමත් ඔයාලා ලඟ නැද්ද වැඩිපුර කලිසමක් එහෙම" ඒ ගොන් ප්‍රශ්නෙත් අඟට පතට නොදැනී අහුවේ සෙනූ. චමත්ලාට පණ යන්න හිනා, මේකිට ලැජ්ජාවේ එක නූල් පොටක්වත් නැති හැට අම්මපා..." ශෙහාන්ගෙ කලිසමක් නම් තිබ්බා ඒත් සෙනූ ඔයාට වගෙ දෙන්නෙකුට ඒක අදින්න පුලුවන්. " කමක් නෑ ඒක දෙන්න මම මේ බෙල්ට් එක දාල ඒක ඇඳගන්නම්." විලි ලැජ්ජාවේ පණ යනවා. මෙන්න මේකි මීට කලින් දැකලාවත් නැති එකෙක්ගෙ කලිසමක් ඇඳගෙන එනවා බෙල්ට් එකකුත් දාලා ඒකත් උස්ස උස්ස. චාටර් වෙන එකෙත් සීමාවක් තියෙන්න ඕනෙනෙ. සීගිරි නැගලා බහිනකන් අපිට නම් ලැජ්ජාවට වචන ආවෙත් නෑ... ඒත් මේකිට ගානක් නැති උණානෙ. අර කලිසමත් උස්ස උස්ස සීගිරිය නැගලා බැහලා ඇවිත් තැන්ක් යූ කියලා කලිසම ගලවලා ශෙහාන්ට දුන්නත් එක්ක කිසිම ගානක් නැතුව. මේවා හිරිඔතප්පේ තියන එකෙකුට උනානම් මෙලහට මැරිලා ලැජ්ජාවට. ඒත් සෙනූට ඒක උපතින්ම නැති වෙලා

අපේ ෆිට් එක ගිය දුර මම පස්සේ ලියන්නම්

2 comments:

LishWish said...

හික් හික් මරු කතාව හැබෑට ම ඔය සෙනූ ලැජ්ජාව බෙදන වෙලාවේ හිටියෙ නැද්ද දන්නේ නෑ...? :D

දුල්හරි ඉලංගකෝන් said...

kiyala wadak naa ee gana nam

Post a Comment